Do zwichnięcia barku dochodzi w sytuacji, kiedy kość ramienna wypada z torebki stawowej. Dysfunkcja ta dotyczy najczęściej sportowców, chociaż niefortunny upadek czy dźwignięcie ciężkiego przedmiotu także może spowodować tego rodzaju problem zdrowotny.
Czy zwichnięcie barku można zbagatelizować? Czy osoba, która go doświadczyła, zawsze rozpoznaje kłopot? Okazuje się, że ból w górnej części ciała jest tak silny, że pacjent od razu kieruje się do specjalisty. Najlepiej, jeśli trafi do ortopedy w celu profesjonalnej diagnostyki. Ta przeprowadzana jest na zasadzie szczegółowego wywiadu, obserwacji oraz badania rentgenowskiego.
Jakie są pierwsze objawy zwichnięcia barku? Trudno zbagatelizować taką dysfunkcję, ponieważ ta bardzo często uniemożliwia normalne funkcjonowanie. Silny ból dosłownie przeszywający bark i promieniujący na jego okolicę sprawia, że niemożliwe staje się poruszanie ciałem, chodzenie, podniesienie ręki. Na ramieniu mogą pojawiać się też brzęki, krwiaki, opuchnięcia i zasinienia. Wygląd ramienia może zostać zniekształcony, bardzo często opada ku dołowi. Jeśli wraz ze zwichnięciem barku dojdzie także do uszkodzenia nerwów, pacjent może odczuwać pieczenie, drętwienie czy też mrowienie tej części ciała.
Samo zwichnięcie barku musi podlegać natychmiastowemu leczeniu. Bark zostaje przede wszystkim unieruchomiony, najczęściej poprzez założenie gipsu, a pacjent otrzymuje doustne leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne. Pamiętajmy, że proces dochodzenia do zdrowia w tym przypadku to nawet kilka miesięcy. Po czasie unieruchomienia barku następuje jeszcze okres rekonwalescencji i rehabilitacji. Co ważne, osłabiony bądź źle wyleczony bark może boleć jeszcze przez długi czas i mieć tendencję do ponownych zwichnięć. Właśnie dlatego tak ważne jest udanie się do specjalistycznej placówki ortopedycznej, w której doświadczeni ortopedzi udzielą nam pomocy. Im później podejmiemy leczenie, tym większe komplikacje zwichnięcia barku mogą nas czekać.
